বিষয়বস্তুৰ তালিকা
অন্তৰ্দৃষ্টি এটা যথেষ্ট লুকাই থকা বৈশিষ্ট্য যিটো বুদ্ধিমত্তা বা সহানুভূতিতকৈ সংজ্ঞায়িত কৰাটো অধিক প্ৰত্যাহ্বানজনক।
এইটো এনেকুৱা এটা কথা যিটো মানুহে বুজাব নোৱাৰা যেন লাগে, আৰু এই লুকাই থকাটোৱেই ইয়াৰ লগত জড়িত ৰহস্যৰ বেছিভাগেই ধাৰলৈ দিয়ে অন্তৰ্দৃষ্টিৰ সৈতে।
বাস্তৱত, ই সহানুভূতি, লেহেমীয়া আৰু মমতা প্ৰদৰ্শনৰ পৰা শিক্ষিত এক অতি গ্ৰাউণ্ডিং অভিজ্ঞতা।
অন্তৰ্দৃষ্টি জন্মগত নহয়; ই প্ৰজ্ঞাৰ সৈতে মিল থকা এটা শিক্ষিত স্বভাৱ যিটো ব্যক্তিৰ অভিজ্ঞতা আৰু পৰিস্থিতিত সচেতন হৈ থকাৰ ক্ষমতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
ভাল খবৰটো হ’ল যে অন্তৰ্দৃষ্টিক লালন-পালন আৰু লালন-পালন কৰিব পাৰি। যদি আপুনি অধিক স্বজ্ঞাত হ'ব বিচাৰিছে, তেন্তে ইয়াত স্বজ্ঞাত মানুহৰ বৈশিষ্ট্যসমূহ উল্লেখ কৰা হৈছে যিবোৰ আপুনি প্ৰতিলিপি কৰিব পাৰে:
1) তেওঁলোকে নিজৰ ভিতৰৰ কণ্ঠৰ সৈতে যোগাযোগত থাকে
প্ৰত্যেকৰে ভিতৰত এটা স্বসমালোচনামূলক কণ্ঠ থাকে মূৰটো যিটো অহৰহ আত্মপ্ৰতিফলিত হৈ থাকে। আন মানুহে টিউন ইন কৰি অটোপাইলটত উঠি যায়; স্বজ্ঞাত মানুহে নকৰে।
তেওঁলোকে পৰিস্থিতিৰ প্ৰতি কেনে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছে সেই বিষয়ে বুজিবলৈ আৱেগিক আৰু দেহগতভাৱে কি অনুভৱ কৰিছে তাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়ে।
সাধাৰণতে কি বুলি ওলায় জ্ঞান হ'ল তেওঁলোকৰ নীতি আৰু মূল্যবোধৰ ওপৰত আস্থা।
যিহেতু স্বজ্ঞাত লোকসকল তেওঁলোকৰ নৈতিক কম্পাছৰ সৈতে সংস্পৰ্শত থাকে আৰু তেওঁলোকৰ মানদণ্ড আৰু পৃথিৱীৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কৰ বিষয়ে অন্তৰংগ বুজাবুজি থাকে, সেয়েহে তেওঁলোকৰ কঠিন পৰিস্থিতিত নেভিগেট কৰাৰ সহজ উপায় থাকে আৰু... দুৰ্বলতা বা অনিশ্চয়তা সমাধান কৰা।
2) তেওঁলোকে নকৰেব্যক্তিগত পৰ্যবেক্ষণক আওকাণ কৰক
অজ্ঞাত মানুহে কেৱল নিজৰ ভিতৰৰ কণ্ঠৰ ওপৰত চিন্তা কৰাই নহয়, নিজৰ চৌপাশৰ জগতখন পৰ্যবেক্ষণ কৰিবলৈও সময় উলিয়াওক।
হুইমৰ ওপৰত কাম কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকে আন মানুহৰ পৰা পোৱা তথ্য ব্যৱহাৰ কৰে আৰু... পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে অধিক সামগ্ৰিক বুজাবুজি পাবলৈ তেওঁলোকৰ পৰিৱেশ।
অজ্ঞাত মানুহবোৰ প্ৰায়ে কোঠাটোৰ আটাইতকৈ কম বিচাৰ কৰা মানুহ।
তাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে তেওঁলোক বিচাৰৰ পৰা মুক্ত; ইয়াৰ কাৰণ হ'ল তেওঁলোক সিদ্ধান্তত উপনীত হোৱাত বহুত লেহেমীয়া কাৰণ তেওঁলোক মুকলি মনৰ আৰু পক্ষপাতিত্বৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে কৌতুহলত লাভৱান হয়।
3) তেওঁলোক বিশ্বাসযোগ্য
অজ্ঞাত মানুহ নহয় ছুপাৰ ছ'চিয়েল সত্তাৰ এটা ডাঙৰ জাত কাৰণ তেওঁলোক স্বাভাৱিকতে কাৰিজমাটিক।
তেওঁলোকৰ স্বাভাৱিক লেহেমীয়া আৰু বিতংভাৱে মনোযোগ দিয়াৰ বাবে প্ৰায়ে মানুহৰ সৈতে বিশ্বাস গঢ়ি তুলিব পাৰে আৰু তুলনামূলকভাৱে দ্ৰুতভাৱে বন্ধন গঢ়ি তুলিব পাৰে।
তাৰ পৰিৱৰ্তে মনোমোহা বা প্ৰতাৰণাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি স্বজ্ঞাত মানুহে প্ৰায়ে মানুহৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ প্ৰতি উপযুক্ত সঁহাৰি জনাবলৈ আন এজন ব্যক্তিৰ অভিজ্ঞতাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়ে।
তেওঁলোকে সচেতন হয় যেতিয়া এজন ব্যক্তি অস্বস্তিকৰ হয় VS মুকলি হৃদয়ৰ, যাৰ ফলত তেওঁলোকে এনে গতিৰে যাব পাৰে যিটো তেওঁলোকৰ... কথোপকথন অংশীদাৰ অন্ধভাৱে মুখামুখিকৈ বুলডজাৰ চলোৱাতকৈ আৰামদায়ক।
4) তেওঁলোকে কামবোৰ লেহেমীয়াকৈ লয়
য'ত আন মানুহে খৰখেদাকৈ সিদ্ধান্ত ল'বলৈ বা জটিল পৰিস্থিতি এৰাই চলিবলৈ প্ৰলোভিত অনুভৱ কৰিব পাৰে, এজন স্বজ্ঞাত ব্যক্তি সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ প্ৰক্ৰিয়াৰ সোৱাদ ল'ব।
তেওঁলোকে সম্ভাৱনাসমূহ বিবেচনা কৰেআৰু সামগ্ৰিক দৃষ্টিভংগী গ্ৰহণ কৰি সিদ্ধান্ত লোৱাৰ আগতে চিন্তা কৰে।
তেওঁলোক ইম্পলচিভ নহয়।
কাৰণ তেওঁলোক নিজৰ প্ৰয়োজন আৰু আৱেগৰ সৈতে ইমানেই মিল আছে, তেওঁলোকে কি বিচাৰে সেয়া ভালদৰে বুজি পায় আৰু নিশ্চয়তাৰ যাত্ৰাত আপত্তি নকৰিব, যদিও ই আনতকৈ অলপ লেহেমীয়া।
যেতিয়া তেওঁলোকে অৱশেষত সিদ্ধান্ত লয়, তেতিয়া তেওঁলোকৰ গৌৰৱ, আত্মবিশ্বাস আৰু মানসিক শান্তিৰ প্ৰবল অনুভৱ হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে।<১><২>৫) তেওঁলোকৰ দুৰ্বল সিদ্ধান্তত বিচলিত হোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে
বুদ্ধিমান হোৱাৰ অৰ্থ সৰ্বজ্ঞান নহয়। মাজে মাজে তেওঁলোকৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ ক্ষমতা পিছলি যাব, আৰু তেওঁলোকে নিজৰ কাৰ্য্যৰ পৰিণতিৰ সন্মুখীন হ’ব লাগিব।
যেতিয়া এনেকুৱা হ’ব, তেতিয়া তেওঁলোকে হয়তো নিজকে অলপ বেছি কঠোৰভাৱে মাৰপিট কৰিব; কাৰণ, তেওঁলোকে বন্দুক জপিয়াই নোযোৱাকৈয়ে বহু সময় কথাবোৰ চিন্তা কৰি থাকে।
যদি আপোনাৰ জীৱনত এজন স্বজ্ঞাত ব্যক্তি আছে, তেন্তে জানি থওক যে নিম্ন স্তৰবোৰো আদৰণীয় অভিজ্ঞতা। এইবোৰ হৈছে শিকিবলৈ, বৃদ্ধি পোৱাৰ আৰু অন্তৰ্দৃষ্টি লাভ কৰাৰ সুযোগ যাতে তেওঁলোকক অহাবাৰ উন্নত সিদ্ধান্ত লোৱাত সহায় কৰিব পাৰি।
6) তেওঁলোকৰ আৱেগিক গভীৰতা অতি বেছি
বহুত মানুহে আৱেগক এটা লাঠি বুলি ভাবে।
আমি এইটো ভাবিবলৈ চৰ্তবদ্ধ হৈছো যে আৱেগিক দুৰ্বলতাই শক্তি বা উৎপাদনশীলতাৰ বিপৰীতমুখী।
বুদ্ধিমান মানুহ জ্ঞানী কাৰণ তেওঁলোকে নিজৰ অনুভৱৰ প্ৰতি তীব্ৰভাৱে সচেতন।
ক লোৱাৰ পৰিৱৰ্তে লাফ মাৰিলে আৰু সকলো সতৰ্কবাণী চিন আওকাণ কৰিলে, স্বজ্ঞাত মানুহক এলাৰ্ম শুনিবলৈ মানাংকন কৰা হয়তেওঁলোকৰ মূৰত কিবা এটা ভুল হ'লে তেওঁলোকক জনাবলৈ দিয়া।
সাধাৰণতে যিটো প্ৰজ্ঞা বুলি ওলায় সেয়া হ'ল তেওঁলোকৰ আন্ত্ৰিক কথা শুনি সেই অনুভৱবোৰ অন্বেষণ কৰাৰ প্ৰশিক্ষিত, অবিৰত সিদ্ধান্ত।
7) তেওঁলোক মাইণ্ডফুল থিংকাৰ
মাইণ্ডফুলনেছে আধুনিক প্ৰতিনিধিত্বৰ পৰা ইমান বেয়া ৰেপ পায়।
হেকস্পিৰিটৰ পৰা সম্পৰ্কিত কাহিনী:
পৰলোকীয়তালৈ ঠেলি দিয়া ফেড আৰু ট্ৰেণ্ডৰ বিপৰীতে ৷ .
ইয়াৰ ভিতৰত তেওঁলোকে কেনে অনুভৱ কৰিছে তাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়া, আনৰ পৰা মতামত বিচৰা, আনৰ শৰীৰৰ ভাষা আৰু সুৰৰ পৰা অন্তৰ্দৃষ্টি আহৰণ কৰা, আৰু সেই সকলোবোৰ ব্যৱহাৰ কৰি এটা উপযুক্ত সঁহাৰি প্ৰণয়ন কৰা আদি অন্তৰ্ভুক্ত।
তেওঁলোকে উদ্বেগক নেভিগেট কৰে আৰু মুহূৰ্তত থাকি পৰিস্থিতিৰ সৰ্পিল হোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰে আৰু কথাবোৰ যিদৰে আহিছে, যিদৰে আছে তেনেদৰেই সম্বোধন কৰে।
8) তেওঁলোকে নিজৰ মন আৰু শৰীৰৰ কথা শুনে
অতি স্বজ্ঞাত ব্যক্তিজনে বুজি পায় যে তেওঁলোকৰ মন আৰু শৰীৰ তেওঁলোকৰ বাস্তৱৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ, কাৰণ তেওঁলোকৰ মন আৰু শৰীৰৰ সৈতেহে তেওঁলোকে বাকী পৃথিৱীৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিব পাৰে।
গতিকে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ মন আৰু শৰীৰৰ প্ৰতিটো প্ৰয়োজন আৰু অনুভৱ শুনি থাকে হ'ব পাৰে, আৰু তাৰ অৰ্থ কি হ'ব পাৰে বুজিবলৈ চেষ্টা কৰক।
অজ্ঞাতমানুহে নিজৰ সপোনৰ প্ৰতি গভীৰভাৱে যত্ন লয়, আৰু আনকি নিজৰ সপোনৰ সৈতে অধিক ঘনিষ্ঠভাৱে যোগাযোগ কৰিবলৈ সুস্পষ্ট সপোন দেখাৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হ'ব পাৰে।
তেওঁলোকে নিজৰ শৰীৰৰ সৈতে মিলাই থাকিবলৈও যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰে, প্ৰয়োজন আৰু সংবেদনশীলতা অনুভৱ কৰে তেওঁলোকৰ পেশী, গাঁঠি আৰু অংগ-প্ৰত্যংগ।
তেওঁলোকে প্ৰায়ে নিজৰ লগত ঘনিষ্ঠ হ'বলৈ আধ্যাত্মিক আৰু শাৰীৰিক ব্যায়াম কৰে, যেনে যোগাসন।
9) তেওঁলোক কল্পনাপ্ৰসূত আৰু সৃষ্টিশীল
অতি স্বজ্ঞাত ব্যক্তিয়ে চিন্তাৰ ক্ৰিয়াটো ভাল পায়, যিটো যুগত আপোনাৰ মনোযোগৰ বাবে ২৪/৭ হাজাৰটা ভিন্ন কথাই প্ৰতিযোগিতাত অৱতীৰ্ণ হোৱা যুগত যথেষ্ট অনন্য হ'ব পাৰে।
অন্তৰ্দৃষ্টিসম্পন্ন মানুহে কোনো শীতল বা অনন্য ধাৰণাক পাৰ হ'বলৈ নিদিয়ে
উৎপাদনশীলতাৰ ক্ষেত্ৰত এইটো এটা সমস্যা হ'ব পাৰে, কাৰণ স্বজ্ঞাত ব্যক্তিসকলে নিজৰ চিন্তাৰ দ্বাৰা সহজেই বিচলিত হ'ব পাৰে, দিনটোৰ ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা হেৰুৱাব পাৰে দিনৰ সপোন দেখা নতুন ধাৰণা।
তেওঁলোকে মাজে মাজে ৰাতি শুবলৈও অসুবিধা পাব, কিয়নো তেওঁলোকৰ মনটো কল্পনাৰ দ্বাৰা বন্য হৈ পৰিব পাৰে।
10) তেওঁলোকে নিজৰ উদ্দেশ্যৰ প্ৰতি সঁচা হৈ থাকে
অজ্ঞাত ব্যক্তিৰ মাজত এক নিৰ্দিষ্ট মাত্ৰাৰ উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিততা সাধাৰণ হোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে।
See_also: মোৰ স্বামীয়ে মোক কিয় মিছা কথা কয়? পুৰুষে মিছা কোৱাৰ ১৯টা সাধাৰণ কাৰণতেওঁলোকৰ মন আৰু চিন্তাৰ সৈতে ইমান সংস্পৰ্শত থকাৰ বাবে তেওঁলোকে শেষত এই ধাৰণাটো গঢ়ি তোলে যে তেওঁলোকৰ কিবা এটা ভাগ্য আছে যিটো পূৰণ কৰিব লাগিব বা এটা আহ্বান যিটো তেওঁলোকে জীয়াই থকাৰ সময়ত শুনিব লাগিব আৰু অনুসৰণ কৰিব লাগিব।
আনসকলৰ বাবে, এইটো হ'ব পাৰেঅলপ আত্মসন্মানী যেন লাগে, আনকি প্ৰথমতে আপোনাৰ এটা ভাগ্য আছে বুলি বিশ্বাস কৰাৰ ধাৰণাটোও।
কিন্তু “ভাগ্য” আৰু “পূৰ্ণ হ’বলগীয়া উদ্দেশ্য”ৰ ধাৰণাটো সদায় হ’বই লাগিব বুলি ক’ব নোৱাৰি কিছুমান বিশাল, বিশ্ব সলনি কৰা পৰিঘটনা, আৰু স্বজ্ঞাত মানুহে সেই কথা জানে।
এইটো বেছিভাগেই তেওঁলোকক কিহে উত্তেজিত কৰে, কিহে তেওঁলোকক অনুপ্ৰাণিত কৰে আৰু সেই উদ্দেশ্যক আগুৱাই নিবলৈ তেওঁলোকৰ জীৱনক প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰাটোৱেই।
যেতিয়া তেওঁলোকে অৱশেষত 11) তেওঁলোক সাধাৰণতে আশাবাদী
এজন অতি স্বজ্ঞাত ব্যক্তি বিচাৰি পোৱাটো বিৰল যি, তেওঁলোকৰ মূলত, এটা আশাবাদী আত্মা। কিন্তু আনন্দময় হোৱাৰ অৰ্থ কি?
See_also: প্ৰতিটো দম্পতীয়ে যি ৫টা পৰ্যায়ৰ মাজেৰে পাৰ হয় (আৰু কেনেকৈ জীয়াই থাকিব পাৰি)কিছুমানে আশাবাদক সজীৱতা, উত্তেজনা, আনন্দ আৰু গ্ৰিটৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰিব পাৰে।
আশাবাদেও সেইবোৰ কথালৈ লৈ যাব পাৰে যদিও সেইবোৰৰ সৈতে জড়িত হোৱাটো বাধ্যতামূলক নহয় .
সুখী হোৱাৰ অৰ্থ হ’ল পৰিস্থিতি যিয়েই নহওক কিয়, সদায় কিছুমান ভালৰ সৃষ্টি হ’ব বুলি বিশ্বাস থকা। স্বজ্ঞাত ব্যক্তিসকল অন্তৰ্মুখী আৰু নিস্তব্ধ হ'ব পাৰে আৰু তথাপিও আপুনি লগ পোৱা কিছুমান আটাইতকৈ আশাবাদী আত্মা হ'ব পাৰে কাৰণ তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে কেতিয়াও হাৰ নামানে।
তেওঁলোকে নিজৰ অনুভৱ আৰু চৌপাশৰ লোকৰ অনুভৱ গভীৰভাৱে অনুভৱ কৰে, যাৰ ফলত ই অসম্ভৱ হৈ পৰে তেওঁলোকে পৃথিৱী আৰু তেওঁলোকৰ সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰতি যত্ন লোৱা বন্ধ কৰিবলৈ।
শেষত, এজন স্বজ্ঞাত ব্যক্তিয়ে কোনো নেতিবাচকতাক তেওঁলোকৰ হৃদয়ৰ ওচৰত ধৰি ৰাখিবলৈ গুৰুত্ব নিদিয়ে। গতিকে এজন অতি স্বজ্ঞাত ব্যক্তিয়ে কেতিয়াও ক্ষোভ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰা দেখা নাপাবকাৰণ তেওঁলোকে গভীৰভাৱে বুজি পায় যে এই অনুভৱবোৰে তেওঁলোকক নেতিবাচকভাৱে প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে।
12) তেওঁলোকে নিজৰ আধ্যাত্মিকতাৰ সৈতে সংস্পৰ্শত আছে
আমি যি দেখিব পাৰো আৰু স্পৰ্শ কৰিব পাৰো তাতকৈও এই পৃথিৱীত আৰু বহুত আছে।
অন্ততঃ, এজন অতি স্বজ্ঞাত ব্যক্তিয়ে আপোনাক সেইটোৱেই ক'ব, কিয়নো এই মানুহবোৰ প্ৰায় সদায় কোনোবা নহয় কোনোবা স্তৰত আধ্যাত্মিক।
ধৰ্মীয় হ'বই লাগিব বুলি ক'ব নোৱাৰি যদিও উচ্চ অন্তৰ্দৃষ্টিৰ ফলত আধ্যাত্মিকতা বা শাৰীৰিক বুলি সাধাৰণ বিশ্বাস হয় পৃথিৱীখন বাস্তৱৰ এটা ক্ষুদ্ৰ অংশহে।
কিন্তু অতি স্বজ্ঞাতসকলো সহজাতভাৱে আধ্যাত্মিক হোৱাটো কোনো আচৰিত কথা নহয়।
আপোনাৰ চিন্তা আৰু অনুভৱৰ সৈতে ইমান সংস্পৰ্শত থকা, ইমানখিনি যত্ন লোৱা আনৰ আৱেগ, আৰু মনলৈ যি আহে চিন্তা আৰু কল্পনা কৰাৰ সাহস থকা: এই সকলোবোৰে স্বাভাৱিকতে ব্যক্তিক বাস্তৱক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিবলৈ বাধ্য কৰে আৰু সাধাৰণতে পৃথিৱীৰ বিষয়ে তেওঁলোকে কি বিশ্বাস কৰে তাৰ জ্ঞান গঢ়ি তোলে।