Mirov gelek caran tembelê bi yê bêhêvî re tevlihev dikin, û ez vê yekê dibînim, ji ber ku her du peyv jî bêberhemdariyê nîşan didin.

Û di civakek ku berhemdariya me bi nirxbûna me re dike yek, kirina tiştekî hema sûc tê dîtin. . Bi rastî, heke hûn li vir bin, dibe ku we jî ji xwe meraq kir: Ma ez tembel im?

Xerabtir, yekî din ev yek ji we re destnîşan kir. Li rûyê te.

Û dibe ku we jî sûcdar hîs bike ji ber ku wek min got, civak ji bêberhemdariyê ditirse. Ji ber vê yekê berevajîkirina min: Dibe ku hûn tenê bêdeng bin.

Ji ber vê yekê netirse, xwendevanê delal, em ê li ser 4 nîşanan nîqaş bikin ku nîşan didin ku hûn ne tembel in, hûn tenê xwedan kesayetiyek bêdeng in.

Werin em bi vê yekê dest pê bikin:

1) Bi qasî ku hûn qîmetê didin xebatê, hûn bi qasî ku qîmetê didin bêhnvedanê

Dibe ku mirovê bêhnfireh bibêje, “Rêhetî bi qasî xebatê girîng e. ”

Dibe ku tembel bibêjin, “Çima kar?”

Pirsa yekem a karsaziyê: Bêhnvedan bi qasî xebatê girîng e. Piştî min dubare bike: Bêhnvedan bi qasî xebatê girîng e. Erê, ew dubare dibe.

Bi wê çanda hovîtî û qirkirinê bêriya min kiriye, ez wê red dikim. Bi dil û can.

Hemû ew xebata zêde ya ku min kiriye tenê min berbi şewitandinê ve bir. (Û ez ne bi tenê me.)

Ji bo ku ez zelal bim, ez ji çu kesî re nahêlim, ez tenê dixwazim ku her kes wextê xwe veqetîne û di navberê de xwe rihet bike.

Tiştê ku hûn dizanin… mirovekî bêhêvî.

Hûn qîmetê didin bêhnvedanê û di vê yekê de tiştek xelet tune. Hûn fêm dikin ku hilberîna pir zêde wekîne tendurustî wekî yek ji wan tune.

Hûn bêhnvedanê tenê wekî xelatek ji bo xebata dijwar nabînin, ew beşek wê ye! Ji bo ked û zehmetiyê pêdivî ye.

“Di xebatê de fezîlet heye û di bêhnvedanê de jî fezîlet heye. Herduyan bikar bînin û tu yekê ji bîr nekin.” — Alan Cohen

Hûn ne yekî yî ku deman* li pey yekî datînin ger hûn karibin jê re bibin alîkar. Di navbera we de nefes û bêhnvedan hewce ye. Di navbera karên xwe yên herî baş de pêdiviya we bi serdemek sarbûnê heye.

Hûn ji bo hilberînê ne hilberîner in.

*Dibe ku hûn jî ne kesek in ku bi muhletên li pey hev baş dixebitin. We belkî yek an du proje li vir û wir qewirand. (Xem nebe, ez ê dadbar nekim. Ez jî li wir bûm.)

2) Hestiya berpirsiyariya we heye, hûn tenê natirsin

The laid-back Dibe ku bêje, "Ez dizanim ku divê ez çi bikim."

Tebel dibe ku bibêje, "LOL."

Heke tembel jî tiştekî bibêje. Kesên tembel wê qet nebe xwedî hesta berpirsiyariyê. Ez difikirim ku ev yek ji mezintirîn veqetandina di navbera tembel û bêhêz de ye.

Binêrin, rojên tembel baş in.

Ez ê heta wê derê biçim ku pêşniyar bikim ku rojên tembel hebin (binihêre #1), lê heke hûn jî hîs nakin ku berpirsiyariya we heye ku hûn karên xwe biqedînin wê hingê ew li vir dest pê dike ku pirsgirêk bibe .

Mirovê ku li paş xwe maye hê jî ev hesta berpirsiyariyê heye. Ev hay ji tiştê ku divê were kirin, navnîşên karên roj an hefte, an mehê.

Gelekmilê girîng:

Pêwîste bê gotin ku gelek sedemên tembeliyê hene, yek ji wan jî tenduristiya derûnî ye.

Carinan tu nikarî. Carinan tendurustiya me ya derûnî ew qas xirab dibe ku rabûna ji nav nivînan, hindiktir xwarina xwarinê an paqijkirina malê, ew qas dijwar dibe.

Carna em nikarin bixwin an jî serşokê bikin. Ji ber vê yekê çi bêtir li ser demek kar? Çi zêdetir hustle? Dema ku metbex xwe ew qas dûr hîs bike, meriv çi dinê bibîne?

Çîrokên Têkildar ji Hackspirit:

Ji ber vê yekê, wextê xwe bigirin. Rehetî. Ger hûn dikarin û heke hûn hewce ne li alîkariyê bigerin. Di lêgerîna alîkariyê de şerm tune. Ez ji te re rû bi rû dibim heval.

TL;DR, ez li vir bi tundî behsa tembeliyeka bi bijartî dikim, baş e?

Lê belê, em vegerin ser navnîşê.

3) Tu ji xwe re hesab î

Dibe ku yê bêhêvî bibêje, "Ev li ser min e."

Tebel dikare bibêje, "Ax, îro bû ?”

Li gorî kesekî tembel, berpirsiyariya we heye. Û du mînak hene ku berpirsiyarî li vir tê lîstin:

1. Hûn ji bo karên ku divê bêne kirin berpirsiyar in.
2. Hûn ji karên ku ne berpirsiyar in. kirin

Xala yekem pir rasterast e û bi hesta berpirsiyariya #2 re têkildar e, hûn xwediyê tiştê ku hûn hewce ne bikin heye. Bi nisbetî bi kesekî tembel re ku dibe ku qet jê re nebe an jî jê re ne xem e.

Niha em li ser xala duyemîn biaxivin: Emcarinan leza xwe zêde binirxînin an jî dema rastîn a ku ji bo qedandina tiştek hewce ye kêm binirxînin. Ew normal e, dibe. Em hemî di rêveberiya demê de ne baş in.

Lê ferqa di navbera mirovek bêhêz û yekî tembel de ev e ku hûn ê berpirsiyariya tiştê ku we neqedandiye jî bigirin ser xwe.

Tevî ku hûn vê naha dixwînin, ku hûn meraq dikin ka hûn tembel in an wekî din, şahidiyek e ku hûn eleqedar dibin ka her tişt wekî ku divê tevbigere.

Yê tembel dê bibe… baş e, ji bo lênihêrînê pir tembel e.

Dibe ku ew vê an wî sûcdar bikin ji ber ku tiştê ku ew hewce ne biqedînin. Dibe ku ew kesên din jî sûcdar bikin, ji bilî xwe her tiştî sûcdar bikin.

Û di dawîyê de…

4) Hûn *hîn jî* tiştan diqedînin.

Dibe ku mirovê bêhêvî bibêje, "Erê, ez li ser wê me."

Dibe ku tembel bêjin, "Nah."

Baş e, belkî ew ji rûyê te re nebêjin "Nah". (Ez hewl didim ku di mînakên xwe de mîzahê derzî bikim, ji ber vê yekê ez li şûna "dê" dibêjim "dibe". . Ev di heman demê de danberhevek pir xurt e di navbera bêserûber û tembel de.

Tu li ser her tiştê piçûk li ser karekî ditirse, te tembel nake. Tu li ser hilberandinê nefikirî, te tembel nake. Tu wextê xwe distînî ji bo qedandina tiştê ku lazim e, ne tembel e.

Ev tenê riya te ye, tenê çawa hûn dixebitin.

Thedûrbûna ji xala A heya xala B ji bo ku hûn tenê yekî nizm û sar bin û ew baş e, hûn dîsa jî di dawiyê de digihîjin xala B. Tu mirovekî rawestan-û-bêhn-gulan î û ew?

Ew derbasdar e.

Ji bo dawîyê

Ev gotar kurt e lê ez hêvî dikim ku ew têra xwe şîrîn (bixwîne: qanihkirin, agahdar, û bilindker) bû.

Rast e, yên din lazim e ku em rûpelek ji pirtûka we bigirin da ku dem bi dem gulberan rawestînin û bîhn bikin.

Cîhan pir zû dimeşe û carinan em hîs dikin ku em digihîjin li dû xwe hişt ku tiştên çiqas bilez dikarin bibin. Hûn delîl in ku em dikarin bi wextê xwe ve ji jiyanê kêfxweş bibin.

Bê guman, em hewce ne ku tiştan bi dest bixin lê her weha pêdivî ye ku em xwe jî rast derman bikin dema ku em di wê de ne. Berhemdariya jehrî dê ji qenciyê wêdetir zirarê bide me û ji bo ku hûn vê yekê zanibin hûn gavekê li pêş me ne.

Di destpêka vê de, min behsa îhtîmala ku we hîs kir ku hûn tembel in an xala vala hat gotin ku tu yî.

Piştî tiştên ku min got, hûn hîn jî wisa difikirin?