Η οικογένειά μου πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια.

Η πανδημία δεν βοήθησε, αλλά τα προβλήματα άρχισαν πολύ πριν από αυτό.

Από την πλευρά μου, πάντα ένιωθα αθέατη, ασεβής και εκτός τόπου, σαν να αγωνίζομαι να ακουστεί η φωνή μου.

Αλλά πριν από μερικές εβδομάδες ξύπνησα και συνειδητοποίησα κάτι πραγματικά συγκλονιστικό και ενοχλητικό.

Το νούμερο ένα πρόβλημα στην οικογένειά μου δεν είναι ο συναισθηματικά απών μπαμπάς μου, η ελικοπτεροφόρος μαμά μου, οι ασεβείς συγγενείς μου ή τα ξαδέρφια μου με τα οποία έχω τσακωθεί.

Το πρόβλημα είμαι εγώ.

1) Ξεκινάτε καυγάδες στην οικογένειά σας

Ντρέπομαι να πω ότι αρχίζω περιττούς καβγάδες στην οικογένειά μου. Το κάνω αρκετά συχνά, και παλαιότερα ήμουν ακόμα χειρότερη.

Είμαι η μικρότερη στην οικογένειά μου, με δύο μεγαλύτερες αδελφές, έναν πατέρα και μια μητέρα. Τα αδέλφια μου και εγώ είμαστε όλοι γύρω στα 30 και τα πάμε καλά τις περισσότερες φορές, αλλά όχι τέλεια.

Οι εντάσεις φαίνεται να δημιουργούνται κυρίως με τη μητέρα μου, επειδή είναι εριστική και συχνά διαμαρτύρεται για τα χρήματα.

Κάποια στιγμή, το να ξαναβρεθώ με την οικογένειά μου και να τους μιλάω έγινε βάρος. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό.

Το να συνειδητοποιήσω ότι αρχίζω πολλούς καβγάδες και διαφωνίες που είναι εντελώς περιττές, ήταν επίσης πολύ λυπηρό.

2) Συνεχίζετε αγώνες που θα μπορούσαν να μείνουν στην άκρη του δρόμου

Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι μόνο ότι αρχίζω τους καβγάδες, αλλά ότι τους συνεχίζω.

Αναλογιζόμενη τη συμπεριφορά μου, παρατηρώ ότι όταν είμαι ενοχλημένη ή νιώθω ότι δεν με ακούνε, αναφέρω ένα σημείο έντασης και επαναφέρω μια διαφωνία που σιγοβράζει από την προηγούμενη εβδομάδα ή τον προηγούμενο μήνα.

Η πιο πρόσφατη ένταση αφορούσε την προσπάθεια να συντονίσουμε τις διακοπές μας για ένα ταξίδι ως οικογένεια.

Συνεχίζω να αναφέρω τις επικρίσεις που κάνει η μητέρα μου για τη μία μου αδελφή που δεν κερδίζει πολλά και μετά ανακατεύω αυτό το καζάνι.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η αδελφή μου δυσανασχετεί με τις πιο ακριβές επιλογές ταξιδιών και ενοχλείται με τη μαμά μου, με την άλλη αδελφή μου και εμένα να είμαστε διαιτητές και τον πατέρα μου να προσπαθεί να μην ανακατεύεται.

Γιατί το κάνω αυτό; Αναλογιζόμενος το έχω συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να έχω δημιουργήσει ένα μοτίβο να περιμένω δράμα στην οικογένειά μου και στη συνέχεια να το διαιωνίζω υποσυνείδητα.

3) Εστιάζετε στις διαιρέσεις αντί για τα κοινά σημεία

Αυτό είναι το θέμα: έχω συνειδητοποιήσει ότι εγώ είμαι αυτός που εστιάζει αυτόματα στις διαιρέσεις στην οικογένειά μας σε πολλές περιπτώσεις.

Ακόμα και όταν θα μπορούσα απλώς να χαλαρώσω ή να περάσω ευχάριστα μιλώντας με τους γονείς μου ή με μια από τις αδελφές μου, φαίνεται ότι εστιάζω στα αρνητικά.

Γιατί;

Έχω συνειδητοποιήσει ότι οι εντάσεις της πρώιμης παιδικής ηλικίας, όπου ένιωθα κάπως παραγνωρισμένη και παραμελημένη, με οδήγησαν στο να αναζητώ την προσοχή δημιουργώντας και διαιωνίζοντας δράματα.

Με άλλα λόγια, συνήθισα από νωρίς να ανακατεύω τα πράγματα για να νιώθω ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για μένα.

Και το συνεχίζω ως ενήλικας.

4) Δεν βάζετε καμία ενέργεια για να μείνετε σε επαφή με την οικογένειά σας

Τώρα ανέφερα ότι μιλάω με την οικογένειά μου και συνήθως επικεντρώνομαι σε αρνητικά πράγματα, πράγμα που είναι αλήθεια.

Αλλά το θέμα είναι ότι ούτε εγώ μιλάω σχεδόν ποτέ σε μέλη της οικογένειας.

Ανταποκρίνομαι σε ένα τηλεφώνημα που έρχεται, αλλά καθώς ανεξαρτητοποιήθηκα και μετακόμισα μόνη μου, μεταξύ άλλων σε μια κοντινή πόλη όπου ζουν μια από τις αδελφές μου και οι γονείς μου, αποστασιοποιήθηκα και από το να μένω σε επαφή.

Είμαι λίγο πιο κοντά με την άλλη αδελφή μου, αλλά εξακολουθώ να καταβάλλω λίγο ή πολύ λίγη προσπάθεια για να μιλάω, να συναντιόμαστε, να γιορτάζουμε ειδικές περιστάσεις όπως τα γενέθλια και ούτω καθεξής.

Ο πατέρας μου πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε και κάναμε ένα μπάρμπεκιου στο σπίτι των γονιών μου με πολλούς συναδέλφους και φίλους του.

Συνειδητοποίησα ότι είχα να μιλήσω στη μαμά μου δύο μήνες! Και οι αδελφές μου ένιωθαν σαν άγνωστες.

Όλοι έχουμε πολυάσχολη ζωή, είναι αλήθεια.

Αλλά μπορώ σίγουρα να πω ότι σίγουρα δεν ήταν ένα καλό συναίσθημα...

5) Επικεντρώνεστε σε θέματα του παρελθόντος στην οικογένειά σας αντί για ένα καλύτερο μέλλον

Μια από τις προκλήσεις που είχα στη ζωή μου, συμπεριλαμβανομένου του παρελθόντος στη σχέση μου με τη φίλη μου τη Dani, είναι ότι εστιάζω πολύ σε θέματα του παρελθόντος.

Η πικρία μου συσσωρεύεται και χάνομαι στο κουβάρι των θεμάτων και των δυσαρεσκειών του παρελθόντος.

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να ξεμπερδέψω με το χάος και να βρω έναν τρόπο να αφήσω τις ρίζες μου να μεγαλώσουν μέσα στη λάσπη της ζωής μου.

Δεν λέω ότι η ζωή μου είναι τόσο κακή, είναι αρκετά καλή πραγματικά!

Αλλά το να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ το μυαλό μου έχει δημιουργήσει πόνο για μένα και τους άλλους με το να είναι κολλημένο στο παρελθόν ήταν σαν ένα γιγάντιο κάλεσμα αφύπνισης.

Έχει γίνει τόσο κλισέ να λέμε "ζήσε στο παρόν", και πιστεύω ότι το παρελθόν έχει σημασία και μερικές φορές το να σκέφτεσαι πολύ μπορεί να είναι καλό.

Αλλά συνολικά, η δύναμη της παρούσας στιγμής είναι τεράστια, αν μάθετε πώς να την αξιοποιείτε και να μην αφήνετε το παρελθόν να σας επισκιάζει.

6) Περιμένετε από τα άτομα της οικογένειάς σας να παίρνουν πάντα το μέρος σας

Πάντα ήμουν πιο κοντά με μια από τις αδελφές μου, όπως ανέφερα. Βρίσκω τον εαυτό μου λίγο συναισθηματικά απομακρυσμένο από τη μαμά και τον μπαμπά και συχνά να είναι λίγο αποστασιοποιημένος.

Ωστόσο, όταν είχα σοβαρά προβλήματα, περίμενα ότι όλοι στην οικογένειά μου θα έπαιρναν το μέρος μου.

Για παράδειγμα, είχα μια σχέση που έγινε πολύ τοξική στο παρελθόν πριν από την Dani.

Η οικογένειά μου ήταν διχασμένη για το αν θα χώριζα ή θα έμενα με αυτή τη γυναίκα, αλλά εγώ ήμουν ερωτευμένος. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Ήμουν πραγματικά αγανακτισμένη που η μητέρα μου με παρότρυνε να χωρίσω και το ίδιο και ο πατέρας μου. Ένιωθα ότι θα έπρεπε να με στηρίζουν ό,τι και να γίνει, επειδή είναι η οικογένειά μου.

Κοιτάζοντας πίσω μπορώ να δω ότι ήθελαν απλώς το ειλικρινά καλύτερο για μένα και ότι μερικές φορές χρειάζονται οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι για να σου πουν τη σκληρή αλήθεια για τα πράγματα που συμβαίνουν και τη δική τους οπτική γωνία.

7) Θεωρείτε ότι τα μέλη της οικογένειάς σας "σας χρωστάνε" λόγω αδικιών του παρελθόντος

Αυτό συνδέεται με το σημείο έξι:

Περιμένω από την οικογένειά μου να πάρει το μέρος μου και να κάνει πράγματα για μένα λόγω των αδικιών που νιώθω από το παρελθόν.

Ήμουν ο νεότερος και κατά κάποιο τρόπο το μαύρο πρόβατο:

Μου χρωστάνε.

Το θέμα με το να αισθάνεσαι ότι οι άνθρωποι σου χρωστάνε είναι ότι σε αποδυναμώνει.

Γιατί το θέμα είναι το εξής:

Ακόμα και αν πράγματι σας χρωστάνε, αυτό θα σήμαινε ότι εξαρτάστε ή περιμένετε από άλλους ανθρώπους εκτός από εσάς να σας παρέχουν κάτι που δεν έχετε ή θέλετε περισσότερο.

Σχετικές ιστορίες από το Hackspirit:

Αυτό σας φέρνει σε αδύναμη θέση.

Επιπλέον, αν όλοι μας περνάμε τη ζωή μας σκεπτόμενοι τι μας "χρωστάνε" γινόμαστε πικραμένοι, αγανακτισμένοι και αντιπαραγωγικοί.

Ρίξτε μια γρήγορη ματιά στους ανθρώπους που πετυχαίνουν και έχουν θετικές οικογενειακές σχέσεις:

Δεν κρατούν κακία και δεν κρατούν σκορ. Πιστέψτε με, αυτό είναι ένα χαμένο παιχνίδι.

Όσο περισσότερο εστιάζετε στο τι σας χρωστάνε ή στο να κρατάτε λογαριασμό, τόσο περισσότερο κολλάτε στον εθιστικό κύκλο της νοοτροπίας του θύματος.

Μιλώντας γι' αυτό...

8) Προσκολλάστε σε μια νοοτροπία θύματος όσον αφορά τις οικογενειακές σας εμπειρίες

Η νοοτροπία του θύματος είναι εθιστική.

Σε μια οικογένεια μπορεί να παρασύρει τους πάντες και να κάνει ακόμη και τις πιο ουδέτερες καταστάσεις γεμάτες ένταση και δάκρυα.

Συνειδητοποίησα ότι έπαιζα το θύμα για χρόνια.

Ένιωθα παραμελημένη μεγαλώνοντας και επισκιασμένη από τις δύο αδελφές μου. Ωραία. Αλλά προσκολλήθηκα σε αυτό και το χρησιμοποίησα ως πρότυπο για όλα όσα ακολούθησαν.

Εδώ και δεκαετίες παίζω ένα σενάριο όπου η οικογένειά μου δεν ενδιαφέρεται για μένα και δεν με εκτιμά.

Αλλά το θέμα είναι...

Αυτό δεν είναι αλήθεια!

Αισθάνομαι ότι με αγνόησαν λίγο μεγαλώνοντας, αλλά οι γονείς μου το έχουν ήδη συζητήσει μαζί μου και μου έχουν ξεκαθαρίσει ότι με αγαπούν και με υποστηρίζουν στην καριέρα μου και στην προσωπική μου ζωή.

Γιατί επιμένω να παριστάνω το θύμα; Είναι ένας εθισμός και σκοπεύω να τον σπάσω.

Η αληθινή δύναμη και οι υγιείς σχέσεις και διασυνδέσεις βρίσκονται στην άλλη πλευρά μόλις ξεπεράσετε εντελώς τη νοοτροπία του θύματος.

9) Περιμένετε να σας πληρώνουν και να σας φροντίζουν τα μέλη της οικογένειας

Αυτό δεν συνέβη στην περίπτωσή μου, καθώς έγινα αυτάρκης αρκετά νωρίς στις αρχές της δεκαετίας των 20. Τουλάχιστον οικονομικά αυτάρκης.

Αλλά για πολλούς ανθρώπους που έχουν ένα μεγάλο ζήτημα στην οικογένειά τους, αυτό μπορεί να συνδέεται με το ελεύθερο εμπόριο.

Τότε είναι που περιμένεις από την οικογένειά σου να είναι πάντα το χρηματικό σου στήριγμα και να σε βγάζει από κάθε κατάσταση στην οποία θα βρεθείς.

Αυτό είναι πολύ περισσότερο από το να μετακομίσετε ξανά στους γονείς σας, αν έχετε έναν άσχημο χωρισμό ή έχετε οικονομικά προβλήματα.

Έχει να κάνει με το ότι έχετε γενικά χαμηλά κίνητρα ή πιστεύετε βαθιά μέσα σας ότι η οικογένειά σας θα είναι πάντα εκεί για να πληρώνει για ό,τι χρειάζεστε.

Αυτό είναι ουσιαστικά μια μορφή αυτού που ανέφερα προηγουμένως, να αισθάνεστε ότι η οικογένειά σας σας "χρωστάει".

Σας αγαπούν (ελπίζω!) ναι, αλλά γιατί ακριβώς θα πρέπει ένας, ας πούμε, 30 ή 35χρονος να περιμένει από τα μέλη της οικογένειας ή τους γονείς του να πληρώνουν για τις ανάγκες ή τις κρίσεις της ζωής του;

10) Επηρεάζετε τα μέλη της οικογένειάς σας να εμπλακούν σε ανθυγιεινές ή επικίνδυνες συμπεριφορές

Είμαι λίγο ένοχη γι' αυτό:

Κακή επιρροή στην οικογένεια.

Παραδείγματα;

Συμβούλεψα τον μπαμπά να επενδύσει σε κάτι που πήγε πολύ στραβά και ποτέ δεν ανέλαβα πραγματικά το ρόλο μου στο να τον πείσω.

Συνήθιζα επίσης να βγαίνω πολύ έξω πίνοντας με τη μία μου αδελφή με τρόπους που παρεμπόδιζαν τη σχέση της και οδήγησαν σε ένα μεθυσμένο σπασμένο καρπό ένα βράδυ γυρνώντας σπίτι από ένα νυχτερινό κέντρο.

Μικρά πράγματα, ίσως...

Όταν επηρεάζετε την οικογένειά σας, κάντε ό,τι μπορείτε για να το κάνετε με θετικό τρόπο.

11) Αποτυγχάνετε συστηματικά να υποστηρίξετε και να είστε εκεί για τους δικούς σας που περνούν δύσκολες στιγμές

Σκεπτόμενος τη συμπεριφορά μου γύρω από την οικογένειά μου για πολλά χρόνια με στεναχωρεί.

Αλλά ο λόγος που επικεντρώνομαι σε αυτό είναι επειδή θέλω ειλικρινά να βελτιωθώ.

Το να συνειδητοποιήσω ότι απέτυχα να είμαι εκεί για τα μέλη της οικογένειάς μου σε κρίση ήταν πραγματικά δύσκολο και ντρέπομαι γι' αυτό.

Ο πατέρας μου αντιμετώπισε μια κρίση υγείας πριν από μερικά χρόνια, και εκτός από μερικές επισκέψεις, δεν αισθάνομαι ότι ήμουν εκεί γι' αυτόν συναισθηματικά ή κυριολεκτικά με τον τρόπο που θα έπρεπε.

Η αδελφή μου επίσης πέρασε πρόσφατα ένα διαζύγιο και ξέρω ότι ήμουν πολύ πιο απόμακρη από αυτό και από το να την ελέγχω από όσο θα μπορούσα.

Θέλω να τα πάω καλύτερα.

12) Βρίσκετε τον εαυτό σας να εκτονώνεται ή να βγάζει την απογοήτευσή του σε συγγενείς

Δεν είμαι περήφανος να πω ότι μέρος της συνειδητοποίησής μου ότι εγώ είμαι το πρόβλημα στην οικογένειά μου ήρθε όταν αναλογίστηκα τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρομαι στην πραγματικότητα στη στενή μου οικογένεια και τους συγγενείς μου.

Τα θεωρώ δεδομένα, όπως έχω γράψει εδώ.

Αλλά θυμάμαι επίσης πολλές φορές που ουσιαστικά ξεσπούσα στους γονείς μου και σε άλλους συγγενείς, συμπεριλαμβανομένου ενός θείου με τον οποίο ήμουν πιο κοντά.

Η οικογένεια μένει κοντά σας και σας αγαπάει, αλλά δεν είναι δίκαιο να χρησιμοποιείτε αυτή την αγάπη και τον δεσμό ως λευκή επιταγή για να ξεφορτωθείτε όλο το άγχος σας.

Μακάρι να το είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα πριν αποξενωθώ από κάποια μέλη της οικογένειάς μου.

Επιδιόρθωση σπασμένων κλαδιών

Ο Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι είπε χαρακτηριστικά ότι "όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες- κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο".

Ίσως είναι αλαζονικό εκ μέρους μου να διαφωνώ με τον τύπο που έγραψε το "Πόλεμος και Ειρήνη", αλλά η εμπειρία μου ήταν λίγο διαφορετική.

Το θέμα είναι ότι η οικογένειά μου είναι ευτυχισμένη, τουλάχιστον έτσι φαίνεται, και ως επί το πλείστον τα πάμε καλά.

Εγώ είμαι αυτός που δεν είναι ευτυχισμένος στην οικογένειά μου και που νιώθει ότι αγνοείται και δεν εκτιμάται από αυτούς.

Μου πήρε αρκετό καιρό για να συνειδητοποιήσω ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού του αισθήματος της παραμέλησης οφειλόταν στην πραγματικότητα στο γεγονός ότι αποσύρθηκα και απώθησα την οικογένειά μου.

Χωρίς καν να το συνειδητοποιήσω, αυτοσαμποτάριζα τον εαυτό μου και στη συνέχεια έπαιζα το θύμα.

Βγάζοντας λίγο τον εγωισμό μου από τη μέση και κοιτάζοντας αντικειμενικά τον τρόπο που συμπεριφερόμουν, μπόρεσα να ξεκινήσω ένα νέο μονοπάτι προς τα εμπρός που είναι πολύ καλύτερο και πιο αποτελεσματικό.

Δεν είναι εύκολο να το παραδεχτώ, αλλά το να αναγνωρίσω ότι εγώ ήμουν το πρόβλημα στην οικογένειά μου ήταν πραγματικά μια ανακούφιση.

Μπόρεσα να μειώσω τις προσδοκίες μου από ορισμένα μέλη της οικογένειας, να σκεφτώ θετικούς τρόπους για να αρχίσω να συνεισφέρω περισσότερο και να βρω την αίσθηση ότι πραγματικά έχω κίνητρο και αγαπώ την οικογένειά μου.

Υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μου, αλλά η αλλαγή που βλέπω ήδη αναλαμβάνοντας την ευθύνη και εστιάζοντας περισσότερο στο να δίνω παρά στο τι παίρνω, είναι αξιοσημείωτη.

Σας άρεσε το άρθρο μου; Κάντε μου like στο Facebook για να βλέπετε περισσότερα άρθρα σαν αυτό στη ροή σας.