अलीकडेच, आमच्या कुटुंबात एक मृत्यू झाला आहे. आम्ही लहान आयसीयू युनिटमध्ये गर्दी करत असताना, ते एकत्र ठेवण्याचा प्रयत्न करत असताना, आमची सुंदर आजी माझ्याकडे वळून म्हणाली, “हेच जीवन आहे. ते असेच आहे.”

मी सुरुवातीला यावर प्रक्रिया करू शकलो नाही. पण नंतर, दु:खाच्या पहिल्या लाटा ओसरल्यावर मला वाटले, होय, हेच जीवन आहे. आणि i t तेच आहे.

आम्ही सोडू इच्छित नसलेल्या एखाद्या व्यक्तीकडून येणे स्वीकारणे हे एक कठीण वाक्यांश होते. पण तिला माहीत होतं की आपल्याला तेच ऐकण्याची गरज आहे.

ती जणू एक शेवटची भेट देत होती - सांत्वनाची भेट. हॉस्पिटलच्या मजल्यावरील काचेच्या तुकड्यांसारखे काहीतरी तुटण्यापासून आम्हाला रोखले.

"ते असेच आहे."

हा वाक्प्रचार त्याच्यामध्ये प्रवेश करण्यास यशस्वी झाला आहे तेव्हापासून आमचे प्रत्येक संभाषण. किंवा कदाचित मी आत्ताच हे लक्षात घ्यायला सुरुवात केली आहे.

कदाचित आम्हाला जेव्हा वास्तविकता तपासण्याची सर्वात जास्त गरज असते तेव्हा अनेकदा असे म्हटले जाते. किमान माझ्या परिस्थितीत, मला समजले की आपण किती आहोत जीवनात फक्त काही गोष्टी आहेत या विश्वासाला चिकटून राहणे आवश्यक आहे की आपण नियंत्रित करू शकत नाही .

तरीही "ते जे आहे ते आहे," सहानुभूतीने दिलेला वाक्यांश नाही. खरं तर, भावनिक अशांततेचा सामना करताना, आपल्यापैकी अनेकांना ते नाकारणारे आणि कठोर वाटेल. इतर लोक याला एक निरुपयोगी वाक्यांश म्हणतील, जे तुम्ही पराभवात बोलता. संभाषणात, आधीच जे सांगितले गेले आहे त्याची पुनरावृत्ती करणे हे केवळ एक फिलर आहे.

अजूनही, योग्य संदर्भात म्हटल्यास, ते एक कठोर आणि आवश्यक आहेहे तुम्हाला अपयशाकडे दुर्लक्ष करण्यास प्रवृत्त करते

मोठ्या अपयशानंतर तुम्ही "ते तेच आहे" असे किती वेळा सांगितले आहे?

तुमच्या वेदना कमी करायच्या आहेत हे ठीक आहे अपयश किंवा नकारानंतर. हे खरे आहे, ते तेच आहे, ते झाले आहे. पण हे विसरू नका की अपयश आपल्याला एक किंवा दोन मौल्यवान गोष्टी शिकवते.

जेव्हा आपण अपयशाकडे दुर्लक्ष करतो, तेव्हा आपण स्वत:चे मूल्यमापन करण्यापासून दूर होतो. आम्ही आव्हानांसाठी बंद होतो. आणि जर तुम्ही ते अधिकाधिक केले तर तुम्हाला असे वाटू लागते की अपयश कोणत्याही परिस्थितीत टाळले पाहिजे.

पण सत्य हे आहे की अपयश हा शिकण्याचा अपरिहार्य भाग आहे. आणि तुम्ही त्याकडे दुर्लक्ष केल्यास, तुम्ही शिकणे थांबवता.

3. तुम्ही तुमची सर्जनशीलता गमावता

कदाचित त्यातील सर्वात वाईट सबटेक्स्ट म्हणजे ते काय आहे, “मी याबद्दल काहीही करू शकत नाही.”

आणि ते काय करते?

समस्‍येचे निराकरण करण्‍याचे सर्जनशील मार्ग शोधण्‍यापासून ते तुम्‍हाला थांबवते. हे तुम्हाला तुमच्या मार्गात जाण्यासाठी प्रयत्न करण्यापासून देखील थांबवते.

दीर्घकाळात, ही एक भयंकर गोष्ट आहे.

तुम्ही जितके अधिक म्हणत राहाल "ते तेच आहे. तुमच्या मार्गावर येणार्‍या प्रत्येक संकटाला तुम्ही जितके अधिक सर्जनशील होण्याचे थांबवाल. आणि सर्जनशीलता आपण जोपासता. तुम्ही त्याचा जितका कमी वापर कराल तितका तो कमकुवत होईल.

शेवटी, तुमच्याकडे जे आहे ते तुम्ही स्वत:ला सेटल कराल आणि तुम्हाला जे हवे आहे त्यासाठी लढणे थांबवता येईल.

4. तुम्ही बेफिकीर आहात

आम्ही ते सर्व केले आहे. आम्ही आमच्या मित्रांना किंवा प्रियजनांना त्यांचे नकारात्मक अनुभव शेअर करताना ऐकले आहे आणि आम्ही केले आहेनिरनिराळ्या रूपांमध्ये "ते जे आहे ते आहे" असे स्पष्टपणे सांगितले.

तुम्हाला ते सांत्वनदायक वाटेल. तुम्हाला असे वाटेल की ते त्यांना आनंदित करेल.

पण तसे नाही. त्याऐवजी ते काय करते, त्यांच्या भावना अवैध, अगदी तर्कहीन म्हणून फेटाळून लावणे. तुम्हाला कदाचित याचा अर्थ नसेल, परंतु तुम्ही सहानुभूती नसलेला संदेश देता.

त्याचा विचार करा. जेव्हा तुम्ही एखादी वेदनादायक गोष्ट अनुभवता, तेव्हा तुम्हाला शेवटचे ऐकायचे असते की कोणीतरी तुम्हाला असे म्हणते की गोष्टी जसे घडायचे होते तसे घडले. आणि ते ऐकणे कोणाला आवडते?

टेकअवे

"ते जे आहे ते आहे" हा फक्त एक वाक्प्रचार आहे, परंतु याचा अर्थ लाखो वेगवेगळ्या गोष्टी असू शकतात. कधीकधी ते अपरिहार्यता कॅप्चर करते जी लोफे आहे. कधीकधी ते आपल्याला शक्यता शोधण्यापासून थांबवते.

शब्दांमध्ये शक्ती असते. परंतु जेव्हा तुम्ही त्यांना अर्थ सांगता तेव्हाच त्यांच्याकडे सामर्थ्य असते.

आमच्या नियंत्रणाबाहेरच्या गोष्टी आहेत हे सांत्वनदायक स्मरण म्हणून "ते जे आहे ते" वापरा. तुम्ही करू शकत असलेले दुसरे काहीही नसताना ते स्वतःला सांगा. निरोगी शरणागतीमध्ये काही वेळा लाज नसते याची आठवण म्हणून याचा वापर करा.

परंतु कृती न करण्यासाठी किंवा हार मानण्यासाठी किंवा फक्त अनिष्ट परिस्थिती स्वीकारण्यासाठी निमित्त म्हणून त्याचा वापर करू नका.

मी आधी म्हटल्याप्रमाणे, वास्तविकता स्वीकारा, पण शक्यता शोधणे कधीही थांबवू नका.

होय, काहीवेळा ते पूर्ण होते आणि पूर्णत: बुलश*टी. पण कधी-कधी, आपल्याला तेच ऐकण्याची गरज असते. चला जीवनातील सर्वात लोकप्रिय वाक्यांशांपैकी एक - चांगलं आणि कुरूप - जे आपल्याला जीवनाच्या अपरिवर्तनीय स्वरूपाची सतत आठवण करून देत आहे त्यामध्ये खोलवर जाऊ या.

इतिहास

हा एक मनोरंजक छोटासा विषय आहे:

"ते जे आहे ते आहे" या वाक्प्रचाराला 2004 च्या USA Today's No. 1 cliché मध्ये मतदान केले गेले.

संभाषणात ते इतके फेकले गेले आहे, की त्याला "वाईट प्रतिनिधी" मिळत आहे आता एका दशकाहून अधिक काळ.

त्रासदायक किंवा नाही, हा वाक्यांश प्रत्यक्षात कुठून आला?

अचूक मूळ अज्ञात आहे, परंतु किमान सुरुवातीला, "ते तेच आहे" अडचण किंवा तोटा व्यक्त करण्यासाठी आणि ते स्वीकारण्याची आणि त्यातून पुढे जाण्याची वेळ आली आहे हे सूचित करण्यासाठी वापरला जात असे.

“ते जे आहे ते आहे” हे प्रथम 1949 च्या नेब्रास्का वृत्तपत्रातील अग्रगण्य जीवनातील अडचणींचे वर्णन करणारा लेख छापण्यात आले होते. .

लेखक जे. ई. लॉरेन्स यांनी लिहिले:

“नवीन जमीन कठोर आणि जोमदार आणि मजबूत आहे. . . . माफी न मागता तेच आहे.”

आज हा वाक्यांश अनेक प्रकारे विकसित झाला आहे. ही क्लिष्ट मानवी भाषेचा एक भाग बनली आहे जी आपण सर्वजण एकाच वेळी समजून घेतो आणि गोंधळून जातो.

"ते असेच आहे" यावर विश्वास ठेवण्याची 4 कारणे आहेत. 7>

जीवन "जे आहे तेच आहे" यावर विश्वास ठेवण्यामध्ये अनेक धोके आहेत, जे आपण करूनंतर चर्चा करा. परंतु अशीही उदाहरणे आहेत जेव्हा वास्तव स्वीकारणे ही आपल्यासाठी सर्वोत्तम गोष्ट असते. ते असे आहे यावर विश्वास ठेवण्याची येथे 4 सुंदर कारणे आहेत:

1. जेव्हा “वास्तविकता स्वीकारणे” हा सर्वात आरोग्यदायी पर्याय असतो.

असे काही वेळा आपण सर्वांनीच काहीतरी “जे आहे त्यापेक्षा जास्त” असावे अशी इच्छा असते.

आम्ही त्यांच्याकडून अपेक्षा करतो असे कोणीतरी असावे असे आम्हाला वाटते. असणे आम्हाला परिस्थिती आमच्या मार्गाने जायची आहे. किंवा आपल्यावर प्रेम आणि वागणूक आपल्याला हवी आहे.

परंतु कधीकधी, आपण जबरदस्ती करू शकत नाही. तुम्ही अशा किंवा त्या गोष्टी घडण्यासाठी जबरदस्ती करू शकत नाही.

कधीकधी, तुम्हाला फक्त वास्तवाला सामोरे जावे लागते. तुम्ही भिंतीवर आदळलात आणि तुम्ही दुसरे काहीही करू शकत नाही पण तेच ते आहे हे मान्य करा.

मानसशास्त्रज्ञ याला “ मूलभूत स्वीकृती” म्हणतात.

लेखक आणि वर्तणूक मानसशास्त्रज्ञ डॉ. कॅरिन हॉल यांच्या मते:

“मूलभूत स्वीकृती म्हणजे जीवनाच्या अटींवर जीवन स्वीकारणे आणि आपण जे बदलू शकत नाही किंवा न बदलणे निवडू शकतो त्याचा प्रतिकार न करणे. मूलगामी स्वीकृती म्हणजे जीवनाला होय म्हणणे, ते जसे आहे तसे. “

“ते जे आहे तेच आहे” यावर विश्वास ठेवल्याने तुम्हाला एखादी गोष्ट पुढे ढकलण्यात किंवा घडवून आणण्यात ऊर्जा वाया जाण्यापासून थांबवता येते. मार्ग.

डॉ. हॉल पुढे म्हणतो:

"जेव्हा जीवन वेदनादायक असते तेव्हा वास्तव स्वीकारणे कठीण असते. कोणालाही दुःख, निराशा, दुःख किंवा नुकसान अनुभवायचे नाही. पण ते अनुभव जीवनाचा एक भाग आहेत. जेव्हा तुम्ही त्या भावनांना टाळण्याचा किंवा त्यांचा प्रतिकार करण्याचा प्रयत्न करता तेव्हा तुम्ही तुमच्या वेदनांमध्ये दु:ख वाढवता. आपणतुमच्या विचारांनी भावना वाढवू शकतात किंवा वेदनादायक भावना टाळण्याचा प्रयत्न करून अधिक दुःख निर्माण करू शकतात. स्वीकृतीचा सराव करून तुम्ही दुःख थांबवू शकता.”

2. जेव्हा तुम्ही काहीतरी बदलू शकत नाही

“ते जे आहे ते आहे” हे बदलता येणार नाही अशा परिस्थितीत देखील लागू होऊ शकते.

याचा अर्थ, ते आदर्श नाही, पण तुम्ही ते केलेच पाहिजे त्यातील सर्वोत्तम.

माझ्या आयुष्यात असे अनेक वेळा मी स्वतःला हे वाक्य बोलले आहे. जेव्हा एक विषारी नाते संपले. मला हवी असलेली नोकरी नाकारली गेली. स्टिरियोटाइप होऊन मला अन्याय वाटला तेव्हा मी ते बोललो. जेव्हा लोकांची माझ्याबद्दल चुकीची धारणा होती.

"ते जे आहे ते आहे" असे म्हणण्याने मला जे बदलता येत नाही त्यापासून पुढे जाण्यास मदत झाली. मी माझ्याबद्दल इतर लोकांची मते बदलू शकत नाही. मी इतके दिवस वाईट नात्यात कसे राहिलो ते मी बदलू शकत नाही. आणि जग माझ्याकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन मी बदलू शकलो नाही. पण मी ते सोडून देऊ शकतो.

लेखिका आणि मानसोपचारतज्ज्ञ मेरी डार्लिंग मॉन्टेरो म्हणते:

“यापासून पुढे जाण्यासाठी संज्ञानात्मक बदल आवश्यक आहे, किंवा परिस्थिती समजून घेण्याची आणि प्रतिक्रिया देण्याची पद्धत बदलणे आवश्यक आहे. ही शिफ्ट पूर्ण करण्यामध्ये आपण काय नियंत्रित करू शकतो आणि काय करू शकत नाही हे ठरवणे, नंतर आपण जे करू शकतो त्यावर आपली उर्जा पुन्हा केंद्रित करण्यासाठी आपण ज्या गोष्टींवर नियंत्रण ठेवू शकत नाही त्या स्वीकारणे आणि सोडून देणे समाविष्ट आहे.”

स्वीकारणे “हे तेच आहे. आहे” हे तुमच्यासोबत पुढे जाण्यासाठी आणि नियंत्रणाचा तुकडा परत घेण्यासाठी महत्त्वाची पहिली पायरी आहे—तुमची प्रतिक्रिया आणि काय यावर लक्ष केंद्रित करणेतुम्ही बदलू शकता.

3. खोल तोटा हाताळताना

तोटा हा जीवनाचा एक भाग आहे. आपल्या सर्वांना माहित आहे की ही एक अपरिहार्यता आहे. काहीही कायमस्वरूपी नसते.

आणि तरीही आपण सर्वजण तोट्याचा सामना करत आहोत. दु:ख आपल्याला इतके खाऊन टाकते की त्याला जाण्यासाठी 5 क्रूर टप्पे लागतात.

तुम्हाला दु:खाच्या 5 टप्प्यांशी परिचित असल्यास— नकार, राग, सौदेबाजी, नैराश्य आणि स्वीकृती — तुम्हाला माहित आहे की आम्ही सर्वजण काही प्रमाणात शांती आपल्या नुकसानीबद्दल आलो आहोत.

सत्य हे आहे की, स्वीकार करणे ही नेहमीच आनंदाची आणि उत्थानाची अवस्था नसते. काहीतरी मिळवत आहे. पण तुम्ही काही प्रकारच्या "शरणागती" पर्यंत पोहोचता.

"ते जे आहे ते आहे," हा एक वाक्यांश आहे जो ही भावना पूर्णपणे कॅप्चर करतो. याचा अर्थ, “ मला जे हवं होतं ते नाही, पण ते माझ्यासाठी नाही हे मला मान्य करावं लागेल.”

जेव्हा नुकसान खूप खोल आणि हृदयद्रावक असतं, तेव्हा आपल्याला दु:ख व्हावं लागतं आणि मग स्वीकारण्याच्या बिंदूपर्यंत पोहोचा. मला माहिती आहे, वैयक्तिकरित्या, मला याची आठवण करून देणे किती सांत्वनदायक आहे की अशा काही गोष्टी आहेत ज्या त्या आहेत तशाच आहेत , आणि कोणत्याही सौदेबाजीने त्यांना आपल्याला पाहिजे तसे आकार देऊ शकत नाही.

4. जेव्हा तुम्ही आधीच पुरेसे केले असेल

तुमच्या जीवनात नेहमीच एक मुद्दा येतो जेव्हा तुम्हाला "पुरेसे आहे" असे म्हणायचे असते. तेच आहे, आणि तुम्ही जे करू शकता ते तुम्ही केले आहे.

होय, आम्हाला आवडत असलेल्या आणि ज्यावर विश्वास आहे त्यामध्ये आमची ऊर्जा ओतण्यात काहीही चुकीचे नाही. पण स्वीकारणे दरम्यानची रेषा आम्ही कधी काढतो?संपूर्ण परिस्थिती, आणि ती अधिक होण्यासाठी दबाव टाकत आहे? तुम्ही “मी आणखी काही करू शकतो” ते “ते तेच आहे” असे कोणत्या टप्प्यावर येऊ शकता?

माझा विश्वास आहे की हार मानणे आणि तुम्ही आणखी काही करू शकत नाही हे समजणे यात खूप स्पष्ट फरक आहे.<1

बहुतेक लोकांचा असा विश्वास आहे की लवचिकता म्हणजे कोणत्याही संकटाला तोंड देणे. परंतु मानसशास्त्रज्ञ आणि लेखिका अॅना रॉली यांच्या म्हणण्यानुसार, लवचिकतेचा हा फक्त एक भाग आहे.

लचकतेमध्ये कठीण परिस्थितीतून “रीबाउंड” करण्याची क्षमता देखील समाविष्ट असते.

रॉली स्पष्ट करतात:<1

हॅकस्पिरिट कडून संबंधित कथा:

“लचकता अभेद्य असण्याबद्दल नाही: ते मानवी असण्याबद्दल आहे; अयशस्वी होण्याबद्दल; a कधीकधी विलग करणे आवश्यक असते . उदाहरणार्थ, संपूर्ण रात्र खेचून किंवा एखाद्या कठीण चकमकीत भावनिक रीतीने जखम झाल्यामुळे तुम्ही क्षीण झाला आहात आणि तुम्हाला बरे करणे आणि संकुचित करणे आवश्यक आहे. लवचिक व्यक्ती सरासरीपेक्षा लवकर रिबाऊंड आणि पुन्हा गुंतण्यास सक्षम असतात.”

कधीकधी तुम्हाला फक्त विलग करावे लागते. “ते जे आहे ते आहे” हे एक सुंदर स्मरणपत्र आहे की जीवनात काही अचल गोष्टी आहेत आणि तरीही, जेव्हा आपण खूप थकलो होतो तेव्हा ही एक दिलासादायक गोष्ट असू शकते.

3 उदाहरणे जेव्हा “ते तेच असते आहे” हानीकारक आहे

आता आपण “ते जे आहे ते आहे” या वाक्यांशाच्या सौंदर्याबद्दल बोललो आहोत, चला त्याच्या कुरूप बाजूबद्दल बोलूया. येथे 3 उदाहरणे आहेत जेव्हा वाक्यांश म्हटल्याने चांगल्यापेक्षा जास्त नुकसान होते:

1. निमित्त म्हणूनहार मानणे

माझ्याकडे प्रत्येक वेळी एक डॉलर असेल तर मी लोकांना हार मानण्याचे निमित्त म्हणून “ते तेच आहे” हे वाक्य वापरताना ऐकले आहे, तर मी श्रीमंत होईन आत्तापर्यंत.

होय, निःसंदिग्ध वास्तवाला सामोरे जाण्यात मूल्य आहे, परंतु “ते जे आहे ते आहे” असे म्हणणे कधीही समस्येचे आळशी उत्तर बनू नये.

पीटर इकॉनॉमी, मॅनेजिंग फॉर डमीजचे सर्वाधिक विकले जाणारे लेखक, स्पष्ट करतात:

“इट इज इज इज इज इज इज इज इज इज इज इट इट. हे जबाबदारीचा त्याग करते, सर्जनशील समस्या सोडवणे बंद करते आणि पराभव स्वीकारते. अभिव्यक्तीचा वापर करणारा नेता हा एक असा नेता आहे ज्याने आव्हानाचा सामना केला, त्यावर मात करण्यात अयशस्वी ठरला आणि परिस्थितीची एक अपरिहार्य, अपरिहार्य शक्ती म्हणून भाग स्पष्ट केला. बदला "मी ___________ करण्यात अयशस्वी झालो म्हणून याचा परिणाम झाला" आणि तुम्ही पूर्णपणे भिन्न चर्चा कराल."

मला वैयक्तिकरित्या वाटते की, तुम्हाला शेवटी शक्य होण्याआधी तुम्हाला प्रत्येक संभाव्य मार्गातून जावे लागेल. म्हणा, "ते संपले आहे, तेच आहे." निकृष्ट काम करण्याची सबब असू नये.

2. प्रयत्न न करण्याचे कारण

सोडण्याचे आळशी निमित्त म्हणून “ते जे आहे ते आहे” वापरणे ही एक गोष्ट आहे. पण प्रयत्न न करण्याचे कारण म्हणून त्याचा वापर करणे-हे खूपच वाईट आहे.

आयुष्यात अशा अनेक गोष्टी आहेत ज्या सुरुवातीला अशक्य वाटू शकतात-व्यसन, आघात, अपंगत्वावर मात करणे. या गोष्टी तशाच आहेत हे स्वीकारणे खूप सोपे आहे.

परंतु तुम्हाला तुमचे जीवन अधिक चांगले बदलायचे असल्यास,विशेषत: मंदीच्या वेळी, तुम्हाला उत्तरासाठी नाही कसे घेऊ नये हे शिकणे आवश्यक आहे. कधी कधी अशक्य दिसणाऱ्या संकटावर मात करण्याचा एकमेव मार्ग म्हणजे स्वतःला आव्हान देणे हाच त्याचा प्रतिकार करणे होय.

आणि याला समर्थन देणारे बरेच विज्ञान आहे. विविध अभ्यासातून असे दिसून आले आहे की मेंदूला संज्ञानात्मक कार्यांमध्ये गुंतवून ठेवणे ज्यांना कठिण वाटते आपल्या जीवनावर प्रभाव पाडण्याचा सर्वोत्तम मार्ग आहे.

मी ते स्वीकारण्याच्या फायद्याविषयी बोललो आहे. अशा गोष्टी आहेत ज्या अगदी तशाच आहेत. परंतु परिस्थिती अजून चांगली असू शकते का याचे आकलन करण्यासाठी तुम्ही पुरेसे हुशार असणे आवश्यक आहे. प्रयत्न न करण्याचे कारण म्हणून “ते जे आहे ते आहे” वापरणे हा तुम्ही स्वतःवर करू शकता असा सर्वात वाईट अन्याय असू शकतो.

3. जेव्हा ते "ते काय आहे ते" असण्याची गरज नसते.

मला वैयक्तिकरित्या हे सर्वात वाईट कारण वाटते की ते असे आहे यावर विश्वास ठेवण्याचे कारण:

जेव्हा तुम्ही एखाद्या वाईट परिस्थितीला पूर्णपणे "समर्पण" करण्यासाठी सबटेक्स्ट म्हणून वापरा कारण ते स्वीकारले गेले आहे आणि बर्याच काळापासून असेच आहे.

हे असे म्हणण्यासारखे आहे की, “मी हार मानतो. मला हे मान्य आहे. आणि मी त्याची कोणतीही जबाबदारी घेण्यास नकार देत आहे.”

मला हे सर्वत्र दिसते: जे लोक वाईट संबंध सोडण्यास नकार देतात, भ्रष्टाचार स्वीकारणाऱ्या नागरिकांमध्ये, जास्त काम करणाऱ्या आणि कमी पगार असलेल्या कर्मचाऱ्यांमध्ये आणि ठीक आहे. सोबत.

सर्व कारण "ते जे आहे ते आहे."

पण ते असण्याची गरज नाही.

होय. , अशी वास्तविकता आहेत जी तुम्ही बदलू शकत नाही, परिस्थिती तुम्ही बदलू शकत नाहीनियंत्रित करू शकतो. परंतु तुम्ही त्यांच्यावर तुमची प्रतिक्रिया नियंत्रित करू शकता.

तुम्ही वाईट नातेसंबंध सोडू शकता. तुम्हाला जिथे रहायचे नाही तिथे राहण्यास तुम्ही बांधील नाही. आपण स्वत: साठी अधिक चांगली मागणी करू शकता. आणि तुम्हाला ते बरोबर असण्याची गरज नाही. कारण ते जे आहे तेच आहे.

जेव्हा भीती आणि आराम यातून स्तब्ध राहणे आणि वाढीसाठी अस्वस्थता निवडणे यामधील पर्याय असतो, नेहमी वाढ निवडा.

धोके "ते जे आहे तेच आहे" यावर विश्वास ठेवण्याबद्दल.

तुम्ही एकदा किंवा दोनदा आत्मसमर्पण करण्याच्या या मानसिक स्थितीला बळी पडले असल्यास काळजी करू नका. तुम्ही फक्त मानव आहात - तुमच्या आरामाची सवय आहे आणि ते सोडण्यास घाबरत नाही. पण त्या घसरगुंडीत राहू नका. वास्तवाचा सामना करा, परंतु शक्यता शोधत राहा.

येथे _ जीवन हेच ​​आहे असे मानण्याचे धोके आहेत:

१. यामुळे निष्क्रियता निर्माण होते

"चूक करण्याच्या किंमतीपेक्षा निष्क्रियतेची किंमत खूप जास्त आहे." – Meister Eckhart

गोष्टी तशाच आहेत यावर विश्वास ठेवणे अत्यंत धोकादायक आहे कारण त्यामुळे तुम्ही प्रत्यक्षात काय करू शकता याकडे दुर्लक्ष केले जाते.

असे असले तरी काही गोष्टी आहेत ज्या तुम्ही नियंत्रित करू शकत नाही , बर्‍याच प्रकरणांमध्ये, तुम्हाला प्रत्यक्षात उभे राहण्याची आणि जीवनाचा निष्क्रीय प्रेक्षक असण्याची गरज नाही.

काही प्रमाणात, तुम्ही घेतलेल्या निर्णयांवर नियंत्रण ठेवू शकता. तुम्ही योजनांशी जुळवून घेऊ शकता आणि बदलू शकता. तुम्ही राहण्याऐवजी निघून जाऊ शकता.

जेव्हा तुम्ही “ते असेच आहे” असे म्हणत राहता, तेव्हा तुम्ही जीवनातील संकटांना बळी पडता.

२.